Na 7 weken afwezigheid

Na 7 weken afwezigheid, onder andere door de visite van mijn zuster met man en zoon, probeer ik weer eens de routine op te nemen en berichten te vermelden uit het andere Bolivia, wat men in Nederland praktisch niet kent.
Dit is het vreedzame Bolivia, waarin de bevolking aan produktie denkt en niet politiek geïnteresseerd is, ondanks de provokaties van de regering en de hoogland-bevolking.
De indianen-mars ter bescherming van hun leefgebied gaat gestaag voort ondanks alle bedreigingen.
Wat de indianen eisen is een recht van zelfbeschikking, dat is opgenomen in de door deze regering opgestelde en aangenomen grondwet. Dat recht wordt echter door Evo, als voorzitter van de cocaboeren organisaties, met de voeten getreden.
Het is allang duidelijk dat Evo niet voor de gehele Boliviaanse bevolking regeert. wijze leven van de jacht, visserij en verzameling van bosvruchten.

Het gaat namelijk om een natuurreservaat van meer dan 1 milloen hectare met een uniek eco-systeem, waar die indianen op natuurlijke De regering wil door het centrum van dit gebied een weg aanleggen, wat het gebied automatisch toegang verschaft voor de cocaboeren. De regering vraagt aan de indianen om te onderhandelen, maar Evo heeft vooruit gezegd dat de route van de weg niet onderhandelbaar is. Dus wat valt er nog te onderhandelen?.
De gevolgen zijn te zien in Chapare, het huidige cocagebied, waar praktisch een geheel indianen volk (Yukis) uitgeroeid is door, voorheen door hen onbekende, ziektes en de overlevenden zitten hier in Santa Cruz te bedelen op de bus-terminal.
De op 15 Augustus begonnen vreedzame mars van de laagland-indianen gaat ondanks de vele bedreigingen en de door de regering georganiseerde aanval gestaag door en is in Caranavi (120 Km van La Paz) aangekomen en met applaus ontvangen door de plaatselijke bevolking.
De deelnemers worden konstant bedreigd de de aanhangers van de regering en de politie, op sommige plaatsen werd medische verzorging belemmerd en de politie verhinderde water uit een rivier te halen voor de higiënische verzorging en om te koken.
Op 25 September werd het kampement met veel geweld door de politie overvallen en werden 450 mars-deelnemers gevangen genomen en in bussen afgevoerd. Maar in het plaatsje Rurrenabaque werden de bussen tegengehouden door de plaatselijke bevolking en de gevangenen bevrijd. De politie had de opdracht om 40 leiders van daaruit per vliegtuig naar La Paz af te voeren.
Het is duidelijk dat dit alles niet mogelijk was zonder een vooruit opgezet plan om de bussen en vliegtuigen gereed te hebben voor dat (in zo´n afgelegen gebied) massale vervoer.
Gezien de vertikale kommando-struktuur van de politie is zo´n aktie onmogelijk zonder goedkeuring van de regering (dus Evo).
Maar gezien de protesten en de verontwaardiging en het hele land probeert Evo zijn handen te wassen en geeft de schuld aan de lagere politie-kommandanten, die nu afgezet en gerechtelijk vervolgd worden.
De regering praat nu ook over het aflassen van de gerechtelijk verkiezingen (16 Oktober) waarbij de bevolking mag stemmen op, door de regering vooruit geselecteerde gerechtsautoriteiten. Deze verkiezingen lijken te mislukken voor de regering, want de oppositiepartijen zijn akties aan het voeren voor het ongeldig stemmen.

De bouw van ons huis loopt niet zoals verwacht, want de vorige week zouden de dakplaten aangebracht moeten worden, maar door de harde wind is dat te gevaarlijk.

SPANNING

Er is spanning voor wat morgen (Maandag) gaat gebeuren, want de indianenmars ter bescherming van het oerwoud, is in San Ignacio aangekomen en gaat Maandag verder.
Maar de regering heeft de weg naar San Borja laten blokkeren door anhangers van de MAS en dat kan op gevechten uitlopen.
Evo heeft geweigerd te onderhandelen met de laagland-indianen en heeft een paar ministers (die voorheen bedreigingen geuit hebben) gestuurd om te onderhandelen, maar hij is wel naar Potosi gegaan om te onderhandelen ,wat een direkte discriminatie is en veel verontwaardiging verwekt heeft.
Ondertussen is het aantal deelnemers uitgegroeid van 400 naar 1100 en daardoor zijn er logistieke problemen voor wat de voedsel- en drinkwatervoorziening betrefd.
Ook omdat de winkels en medische posten in San Ignacio gesloten waren toen de mars aankwam. Dat komt omdat de meeste handelaars, doktoren en verplegers van Westerse afkomst zijn en ras-genoten van de cocaboeren die grote ekonomische voordelen zien in de aanleg van de “coca-route” en in voordeel is van de drugs-industrie.
Omdat Evo voorzitter is van de cocaboeren-organisatie en dankzij deze funktie aan de macht kwam, is hij veel verschuldigd aan hen, Daarom wordt er ook een internationaal vliegveld aangelegd in het cocagebied (tot nu toe zijn er twee internationale vliegvelden in Bolivia). Dat komt uiteraard de Cocaïne export ten goede!
Vorige week is er ook (door oficiële instanties) een verklaring gegeven voor de verkiezingswinst van Evo: Er zijn bij de overdracht van de identiteits registratie 400.000 duplikaties van indentiteits bewijzen gevonden. Die werden voor de verkiezingen door de MAS gratis verstrekt Dat aantal is ongeveer 30% van het kiezersbestand.
Evo heeft de studenten organisaties 15 % van de petroleumbelasting toegezegd, wat algemeen gezien wordt als zwijggeld, want de studentenorganisaties hebben een grote konvokatie als het om protesten gaat.
Dat geld wordt echter in mindering gebracht bij de gemeente en gobernatie inkomsten.
Dus ten koste van infrastruktuur-inversion.
Ook is de volkstelling die in 2010 gehouden moest worden uitgesteld tot 2012, wat een van de redenen was voor de staking in het Alto de La Paz, die evenals Santa Cruz een enorme bevolkingsgroei ondervonden heeft. De begrotingsverdeling voor de gemeentes gaat volgens de volkstelling in 2001.

Met de bouw van ons huis is weinig voortgang geboekt, omdat Donderdagochtend een muur met zichtmetselwerk omgewaaid is (twee dagen werk) door windstoten van 100 Km/uur. Daarna begon het te regenen, zodat het buitenwerk gestopt werd.

Veel beloven, weinig geven:

Doen gekken in vrede leven.
Maar dat duurt niet eeuwig en de komende week begint in Bolivia met drie konflikten die de regering van Evo zenuwachtig maakt, want die konflikten komen uit de eigen aanhang van de regeringspartij MAS, omdat Evo de beloften niet nakomt.
Maandag gaat namelijk El Alto van La Paz (de burcht van de MAS) in staking en de president in funktie, (want Evo is op reis, zoals gebruikelijk als er problemen zijn) Alfaro Garcia Linera heeft er alles aan gedaan om dat te voorkomen.
In Potosi ( ook een bolwerk van de MAS) wordt Maandag een protestmars gehouden omdat de regering de een jaar geleden gedane beloften niet nagekomen is en het burgerkomitee praat al over federalisme.
Maandag 15 Augustus begint de mars van de laaglandindianen omdat de regering de in de grondwet voor hen vastgelegde rechten niet nakomt.
Ook op 15 Augustus maar in 1990 begonnen de laaglandindianen de mars voor grond en territorium. Als gevolg daarvan verkregen de verschillende etnias een teritorium die ze naar eigen gewoontes en gebruiken kunnen beheren en in de laatste grondwet werd vastgelegd dat zij ook kunnen beslissen over de aanleg van wegen petroleum-boringen en -leidingen.
Maar deze regering veegt met de elleboog uit wat ze met de hand geschreven heeft door te beslissen dat de weg van Cochabamba naar Trinidad dwars door een natuurreservaat aan te leggen en Evo heeft gezegd dat die weg er SOWIESO komt want het kontrakt voor de aanleg en het daaraan verbonden krediet is getekend.
Deze regering die zich socialistisch noemt voert zuiver kapitalistische redenen voor de aanleg aan.
Het eerste kapitalistische belang is voor de Braziliaanse wegenbouw maatschappij.
Het tweede kapitalistische belang is de ekonomische ontwikkeling en werkverschaffing voor de streek, wat de indianen niet interresseerd; zij zijn een nomadenvolk die leeft van de jacht en visserij en daarmee gelukkig is.
Zij zijn niet geïnterresseerd in de gekreëerde behoeftes van de zogenaamde civilización.
Het derde kapitalistsche belang is dat van de veeboeren, die het koeienvlees goedkoper op de markt van Cochabamba kunnen afleveren.
Het vierde kapitalistische belang (wat niet meer openlijk genoemd wordt) is dat van de cocaboeren, die al druk bezig zijn met het verdelen van de grond langs het gedeelte van de weg die goedgekeurd is en waar de voorbereidingen vaar de aanleg in gang zijn.
De nadelen zijn dat een maagdelijk natuurreservaat (12.000 Km2) in tweeën gedeeld wordt, wat vernieling van het habitat van de indianen en de fauna (858 vertebrados) tot gevolg heeft.
Hier telt niet dat de PACHAMAMA (moeder aarde) beschermd moet worden, zoals Evo altijd verkondigd.

Met een omlegging van 26 Km kan het natuurgebied vermeden worden. Opeen totale afstand van 306 Km maakt dat weinig uit.
Langs de wegen hier staan grote reklameborden die zeggen dat Evo regeerd, luisterend naar het volk. Dat “volk” bestaat slechts uit twee etnia´s en de andere 34 etnia´s moeten op autoritaire wijze onderdrukt worden.

De bouw van ons huis gaat langzamer voort enerzijds omdat op de verdieping gewerkt wordt en anderzijds omdat een metselaar (die goed is in "zichtwerk")met onze vriend “Choco” naar een kampement gegaan is, daar verdient hij meer door reisvergoedingen, ze gaan namelijk drie weken naar het kampement en daarna zijn ze een week vrij.
En veel metselaars zijn niet zo goed in “zichtwerk”(alle buitenmuren), wat op zich al langzamer gaat. Op de foto zijn de binnenmuren van onze slaapkamer met bad gelegenheid zichtbaar.
Ook is Augustus de maand van de oprichtings- en bevrijdingsdagen wat gepaard gaat met feesten.
Ook vieren veel metselaars “San Lunes” (heilige Maandag) die besteed wordt aan het “genezen” van de hoofdpijn als gevolg van de drank.

DISCRIMINATIE

Onlangs is er een wet tegen discriminatie aangenomen en worden radio en TV verplicht om dagelijks een uitzending te maken om aan die wet bekendheid te geven.
Langs de wegen staan enorme reclameborden met een foto van Evo en de leus dat hij regeerd luisterend naar het volk.
Maar hij luisterd alleen maar naar het hooglandbevolking en de cocaboeren waarvan hij nog steeds de leider is.
In de nieuwe grondwet is bepaald dat de indianen kunnen mee-beslissen over wat in hun gebied gebeurd. Maar in de praktijk is dat het geval als het de regeringspartij uitkomt.
Dat mee-beslissen gebeurd echter niet als de Venezolaanse oliemaatschappij olie of gas gaat zoeken of als de cocaboeren en de veeboeren vinden dat er een weg moet komen door een natuurreservaat. Dat zijn pure kapitalistische interessen en dan is het socialisme ver te zoeken. (Movimiento Al Socialismo is vertaald: beweging naar het socialisme)
Vandaar dat de indianen van het laagland zeggen dat de regering het meest discrimineerd door geen gehoor te geven aan hun wensen en alleen luistert naar 2 van de 36 volken( Aymaras en Quechuas)
De weg door het natuur-reservaat TIPNIS kan vermeden worden door een omlegging van 26 Km wat in de praktijk een half uur langer rijden is en in verhouding van de totale afstand van ruim 300 km weinig uitmaakt.
Maar gelukkig heeft de Braziliaanse ambassadeur deze week laten weten dat het krediet geblokkeerd is totdat er een overeenkomst is.
Een van de falsedades van Evo is ook dat hij altijd heeft over de bescherming van de Pachamama(Moeder aarde), maar dat geldt waarschijnlijk alleen voor het hoogland!, en niet voor de tropische wouden.
Maar de bewustwording van de bevolking is aan het groeien en de politieke problemen voor Evo komen vanuit zijn eigen partij MAS, want de leiders van de oppositiepartijen zitten gevangen of zijn naar het buitenland gevlucht en hebben politiek asiel gevraagd.
De Nationale feestdag 6 augustus is gevierd ondanks 127 bestaande sociale konflikten.

De bouw van het huis gaat langzaam voort ondanks slechte weers-omstandigheden, want we hebben een koude en regenachtige week achter de rug.
Desondanks hebben we Vrijdag de vloer en de betonbalken en de trap gestort.
Dit keer had ik een kontrakt met een betoncentrale gemaakt en werd gestort met een betonpomp.
Donderdag werden de buizen geïnstalleerd en het feitelijke storten was in twee uur gebeurd.
Vorige keer nam het storten van alleen de vloer van de begane grond 8 uur in beslag, want de betonbalken hadden we een week eerder gestort en de trap vanuit de kelder een paar dagen later.
Ondanks wat organisatie problemen en een foute timing van de voorbereiding en een foute volumenberekening (we kwamen 10 % beton te kort!) ging alles redelijk goed en de volgende keer zou het beter gaan met deze ervaring, maar gelukkig is het niet meer nodig

¡EVO IS BANG!!!

De verwoede vechter tegen het imperium heeft deze week verklaart dat hij niet met het presidentsvliegtuig naar de Verenigde Staten is gekomen, omdat hij bang is dat de Amerikanen cocaïne in zijn vliegtuig vinden en hem van drugsmokkel beschuldigen.
Het is in Bolivia namelijk gebruikelijk dat “bewijzen” gemaakt worden om tegenstanders uit te schakelen, enerzijds door gevangen te zetten op false beschuldigingen, zoals met de prefekt van de Pando die al twee jaar gevangen zit (zonder een proces) voor gevechten die door de regering zijn uitgelokt.
De afgelopen week probeerde de regering hetzelfde te doen in de Beni, maar “een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen” en de Beniaanse bevolking liet de provokaties aan zich voorbij gaan en de indianen vertrekken in een mars naar La Paz op 15 Augustus evenals in 1990 toen de Indianenmars ook op 15 Augustus vertrok.
In Santa Cruz zijn twee jaar geleden drie buitenlandse journalisten door de politie vermoord (doden kunnen geen getuigenis afleggen) zogenaamd omdat het terroristen waren die door de opositie gefinancieerd werden, wat tot nog toe niet bewezen kon worden, maar wel aanleiding is tot beschuldigingen en vervolging van opositieleiders, waarvan verschillende naar het buitenland gevludht zijn.
Maar men geloofd hier dat de angst van de president is voor de onthullingen die de generaal van de drugspolitie René Sanabria Oropeza voor het Amerikaanse gerechtshof zal doen, want men geloofd niet dat zo´n grote drugsmokkel in zijn eentje kon doen en dat er meer hoge regerings-ambtenaren bij betrokken zijn.
Een andere aanwijzing is de overplaatsing van de politiekommandant in Santa Cruz, die slechts 1 maand en 17 dagen in die funktie was en een aantal liquidaties en ontvoeringen die verband houden met drugsaktiviteiten had opgelost en men geloofd dat die overplaatsing verband houdt met persoonlijke belangen van hoge regerings-ambtenaren.
Maar steeds meer mensen komen achter de waarheid, vandaag werd een opiniepeiling gepubliceerd die aangaf dat van de stadsbevolking slechts 35 % goedkeuring en 54 % afkeuring had voor de president.

Met de bouw van het huis heb ik de planning iets veranderd de vorige keer hebben we eerst de betonbalken gestort en ongeveer een week daarna de vloer en nog een paar dagen later de trap.
Nu doen we die drie stortingen samen met een een vrachtwagen met betonmenger en een pomp die de betonspecie (10 m3) naar de eerste verdieping pompt dat is voor Woensdag gepland, maar de weersverwachting voor morgen is regen, wat vertraging op kan leveren.
De kamer die we als keuken gebruikten hebben we Donderdag ontruimd om te gaan schilderen, want dat word onze slaapkamer om ruimte te maken voor onze gasten, die 24 Augustus aankomen.

INDIANEN-MARS

De indianen van het laagland hebben 4 dagen vergaderd onder andere met regerings-autoriteiten, maar zijn niet tot een overeenkomst gekomen met de regering.

Als gevolg daarvan heeft men besloten om een mars te organizeren, evenals in 1990, wat het begin was van de politieke en structurele veranderingen van het moment.
De president Evo Morales heeft zijn mond vol over “moeder aarde” die beschermd moet worden, maar dat is zolang het hem uitkomt.
De weg van Cochabamba naar Trinidad is geplend dwars door een maagdelijk oerwoud en op het ogenblik zijn de cocaboeren de grond langs de route al aan het verdelen.
In Brazilië (de aannemersmaatschappij die het kontrakt voor de weg heeft getekend is Braziliaans) praat men over de “route cocalera”.
In dit geval is de bescherming van “la Pacha Mama”(moeder aarde) niet van belang en zijn de kapitalistische belangen van de cocaboeren en de Braziliaanse maatschappij belangrijker.
Zoals op de alternatieve conferentie over de opwarming van de aarde in Tiquipaya door de president verboden werd om te praten over de schade die de cocaplantages en cocaïnefabrieken aanbrengen aan het eko-systeem.
Vorige week zijn in een operatie, als gevolg van drug-liquidaties, meer dan 230 cocaïnefabriekjes ontdekt en vernietigd en slechts 5 arrestaties verricht, wat twijfels wekt over de efectiviteit van de politie-operaties of de mogelijkheid dat de cocaïneproducienten lid zijn van de regeringspartij MAS en weer op vrije voeten zijn gesteld, zoals in het verleden talrijke keren is gebeurd.

De bouw van ons huis is door drie dagen regen vertraagd, want als het regent kan er niet gemetseld worden, omdat de specie uitspoeld. Ook was de direkteur van het werk ziek, waarschijnlijk een galblaasotsteking, dus waren het voor mij drukke dagen, want voor het minste of geringste werd ik om raad gevraagd.
Desondanks zijn alle muren op hoogte van de betonbalken en zijn de betonnen pilaren gestort. Op hte ogenblik worden de gevlochten betonijzers aangebracht en na het aanbrengen van de bekisting kan het beton van de balken gestort worden. Wat hopelijk de komende week gebeurd.

CRIMINELE LIQUIDATIES

De kranten en de TV-journaals hebben de laatste weken volop (tot vervelens toe) aandacht besteed aan drugsbendes zijn voor kidnappingen en liquidaties.
In andere landen, zoals Nederland wordt er niet zoveel ophef over gemaakt, maar in Santa Cruz, een stad met 2 millioen inwoners, maar met een dorpsmentaliteit, waar hooguit dronkenmans ruzies in het nieuws kwamen is dat een wending.
Door die dorpsmentaliteit (sociale kontrole!) merken de bewoners bijzondere aktiviteiten op, die bij de politie en de pers gemeldt worden, zodat die zaken vrij snel opgelost worden.
Maar het is duidelijk geworden dat de drugsbendes aktief zijn. Een vrouw werd gekipnapt door een Boliviaanse bende, volgens zeggen, omdat haar man. Een neef van de landelijke president van het gerechts hof, een schuld had van 7 millioen Dollar.
De vrouw werd een paar dagen door de bende gevangen gehouden, maar door de politie bevrijd.
Een ander geval vond plaats in Montero (42 Km vanaf Santa Cruz) een man, met veroordeling voor drugszaken, werd ontvoerd en werd gemarteld en dood teruggevonden in een suikerrietplantage. Dat bleek een aktie van een Peruaanse bende te zijn geweest.
Verder zijn twee belangrijke leiders van Colombiaanse drugsbendes gearresteerd en naar Colombia gedeporteerd.
Duidelijk is dat de cocaÏne produktie volop bloeit, in tegenstelling tot de legale partikuliere produktie aktiviteiten die door de regering wordt tegengewerkt om de staatsbedrijven te begunstigen.
Maar daarvoor is Evo (naast president van Bolivia) ook de president van de cocaboeren, die de plantages van de voorheen toegestane 12.000 Ha. uitgebreid hebben tot meer dan 40.000 Ha. en de politie heeft geen toegang tot dit gebied!. Dus er is volop basis materiaal voor de cocaïne beschikbaar.
En er is een weg geprojekteerd van Cochabamba naar Trinidad, dwars door een reservaat van meer dan 1 millioen Ha, om de cocaplantages uit te breiden. Ondanks dat de oorspronkelijke indianen er op tegen zijn.
Maar Evo heeft verklaart dat die weg hoe dan ook gerealiseerd wordt want het kontrakt is getekend met Brasil.
En volgens ekonomische analisten is daardoor de internationale gestegen tot 11.000 millioen Dollar zoals Evo onlangs trots verkondigde.
Maar op binnenlands gebied is daar niets van te merken: er is gebrek aan flessengas, gebrek aan benzine, (dat voorheen binnenslands geproduceerd werd) er is gebrek aan cement, mais, tot voor kort ook suiker, vanwege smokkel naar Peru.
Maar goed dat alles gaat als zijnde AOW-er een beetje langs mij heen, het heeft niet meer zo´n invloed op mijn bezigheden.
De bezigheden bestaan op het moment uit het bouwen van ons huis, dat gaat trager dan we zouden willen, maar dat komt omdat ik “schoon” metselwerk wil en dat gaat langzamer dan gepleisterde muren.
Bovendien bezuinig ik niet op het betonijzer, wat ook ekstra tijd vergt.
Gedurende de schoolvakantie heb ik vakantiehulpen aangetrokken om de grond rondom de kelder op te vullen en de muren zijn grotendeels op hoogte voor de balken van de tweede verdieping, waarvoor het ijzer ook al gevlochten is.
De vloer van de “begane” grond is 130 cm boven het terrein en niet 1 meter zoals gepland was, dat komt omdat ik het plafond van de kelder hoger gemaakt heb als op de bouwtekening.

De foto heb ik genomen vanaf het dak van onze huidige woning.
Met mijn zwager Eduardo, de broer van Rosa, gaat het een stuk beter. Hij is Donderdag uit het ziekenhuis ontslagen en krijgt fisische terapie, waarop hij goed reageert.
Zijn gesprek is begrijpelijk, maar heeft nog geen volledig beheer over zijn rechterarm- en been.
Het voordeel was dat hij in Santa Cruz was voor medische kontrole na een prostaatoperatie die hij vorig jaar onderging.

FAMILIE AANGELEGENHEDEN

Deze week was in het teken van familie-aangelegenheden enerzijds omdat de wintervakantie voor de scholen aangebroken is en de leraren er gebruik van maken om naar de stad te komen voor medische onderzoeken, anderzijds voor toevallige omstandigheden.
Lirio de nicht van Rosa, die verantwoordelijk is voor de verkoop in de supermarkten en tevens talen studeert aan de universiteit had zich ingeschreven bij een organisatie die uitzending verzorgt van Au Pair uitzendingen en kreeg een uitnodiging voor een SKIPE- interviu ter kennismaking met een Nederlandse familie.
Dat treft ons, omdat ik de garanties gefinancieerd heb en ook omdat we een nauwe relatie hebben vanwege de zaak.
Verder was haar vader (de broer van Rosa) overgekomen voor medisch onderzoek evenals Mirtha de nicht van Rosa die in Cochabamba een paar jaar in ons huis heeft gewoond en ook (tijdens mijn verlof) met ons in 1978 naar Nederland gekomen was.
Vanochtend belde Lirio om 8 uur Rosa met de mededeling dat haar vader in het ziekenhuis was met een beroerte en dat ze op de dokter wachtten.
Een half uur later belde ze weer, maar nu vanuit een kliniek dicht bij ons huis (want in het vorige zieken huis was geen plaats) en dat ze geld nodig had (US$ 500) Maar dat was moeilijk omdat het Zondag is en ik maximaal US$ 200 per dag kan pinnen.
Dus ging ik naar de kliniek om poolshoogte te nemen, daar bleek het nogal mee te vallen er moest eerst een “Tomografia” (hersenscan) gemaakt worden en afhankelijk van de uitslag zou bepaald worden of hij op de intensive care afdeling opgenoemen zou moeten worden en waarvoor een garantiebedrag gestort moest worden.
Die Tomografia moest aan de andere kant van de stad genomen worden op ongeveer 10 Km afstand , dus ik ben, ook als gevolg van de chaotische verkeersituatie de hele ochtend aan het rijden geweest.
Gelukkig viel de uitslag van de tomografia mee en moest mijn zwager alleen ter observatie opgenomen worden.
De bouw van het huis verliep deze week zonder problemen, omdat ik de buiten muren met baksteen in zicht wil hebben gaat het langzamer, maar desondanks is ongeveer de helft op getrokken en gebruik makende van de schoolvakantie konden we vakantie hulpen aantrekken om de grondverplaatsing te verrichten.

ILEGAAL>>>LEGAAL

Evo Morales heeft de verkiezingen gewonnen met de leuze dat hij veranderingen zou aanbrengen in Bolivia en de verwachting was hoog.
Maar nu vragen veel weldenkende mensen zich af of er nog positieve veranderingen zijn te verwachten, want de overgrote meerderheid van de kamerleden zijn onnozele handopstekers die alles aannemen wet het kabinet hen voorkouwt.
Onlangs is er, ondanks de protesten van weldenkenden, een wet aangenomen die tot doel heeft om gesmokkelde autos zonder papieren (“chutos”=naakt) legaal te maken.
De regering verwachtte dat er zo´n 10 duizend “naakte” auto´s waren en nu per 1 Juli de registratie gesloten is blijken er dat er 128 duizend zijn, dus ruim 12 keer zoveel.
Daaruit blijkt dat de regering geen enkele controle over de grensgebieden heeft en die gebieden (evenals bij de cocaboeren) zijn verboden gebied voor de politie en militairen.
Bij Challapata in Oruro zijn bijvoorbeeld vorig jaar 4 politieagenten door smokkelaars vermoord.
De cocaïne produktie is het beste export middel. De drugshandelaars die aanhangers zijn van de regeringspartij MAS gaan vrijuit en de rest wordt veroordeeld.
Met andere woorden Bolivia gaat dezelfde kant op als Somalia.
Maar de interne kontrole wordt steeds beter:
Op de radio en TV verdwijnen de programa´s die kritiek leveren op de regering, zelfs humoristische programas die grappen maken over de politiek.
De radiozenders worden verplicht om gedurende 40 minuten per dag uitzending te besteden aan de wet tegen racisme, terwijl de gobierno het meest racistisch is ten opzichte van de bevolking van het laagland en die bevolking koloniseerd onder de Aymaras.
Het gerecht is onder kontrole van de regering met door de regering aangestelde funktionarissen.
Zodoende worden door het volk gekozen autoriteiten die politiek niet op de regeringslijn zitten gerechtsmatig vervolgt en worden als gezocht geplaatst op de lijsten van INTERPOL, zonder dat de rechters er weet van hebben.
Daarentegen verklaart een viceminister dat de plaatsing op die lijst een aktie van het hoofdkantoor van INTERPOL in Parijs is en niet van de Boliviaanse regering. Wie geloofd dat?

KOUD

Het is op het ogenblik erg koud in Santa Cruz, want we hebben een “Surazo”, dat is een zuidenwind die koude poollucht aanwaait. Maar dat is niet konstant; tussendoor zijn er een paar dagen Noordewind, waarmee de temperatuur op loopt tot ongeveer 25 ºC en met wisseling van de wind daalt de temperatuur in een paar uur 10º tot 15ºC.
Die wisseling gaat vaak gepaard met regenval, soms een stortbui, zo niet motregen.
De temperatuur is voor Nederlandse begrippen niet echt laag (tussen 7º en 15ºC), maar voor het temperatuurgevoel doet het lager aan.
Deze week heeft dat ook weer invloed gehad op de voortgang van de bouw, het plan was om Woensdag de vloer van de “begane” grond te storten, maar de voorbereidingen waren niet klaar. De kieren in de bekisting waren nog niet gedicht en er ontbraken nog wat electriciteits-buizen.
Maar in de nacht van Woensdag kwam de “Surazo” en Donderdagochtend regende het en als het regent werken de metselaars niet, want het cement spoelt dan uit.
Om 9 uur werd de regen minder en kwamen 3 van de 10 werklui opdagen een metselaar en 2 hulpen en omdat we in een arbeidersbuurt wonen, kon de metselaar nog wat colega´s, die ook vanwege de regen thuis waren, optrommelen.
Zodoende konden we alsnog het beton storten. We begonnen om 4 uur ´s middags en beëindigden het karwei om halftwaalf. Twee metselaars bleven nog om de oppervlakte af te werken, waarmee ze om halfeen klaar waren en ik ze in de auto naar huis bracht, want op dat uur is er geen openbaar vervoer meer.
Toen ik om 2 uur thuiskwam hernieuwde de “Surazo” en begon het weer te motregenen, dat afgewisseld met stortbuien de hele Vrijdag en Zaterdag duurde.
Met het ontwerp van het huis hebben we volgens de filosofia de “Feng Shui” rekening gehouden met die weers-omstandigheden de muren aan de zuidkant zijn uit gezonderd een paar ramen in het trappen-huis gesloten en de zitkamer is aan de Noordkant.
Op zich is dat niets bijzonders, bijvoorbeeld de huizen van de orginele indianen-bevolking op het laagland hebben de richting Noord-Zuid, enerzijds voor de ventilatie, want dat is de overwegende windrichting, maar ook omdat dan de zon niet het huis binnenschijnt.
De “geciviliseerde” stads ontwerpers houden daar geen rekening mee, dus bij de aanschaf van een huis kan dat in dit klimaat op een teleurstelling uitlopen.

NIEUWJAAR 5519

Dinsdag 21 Juni is door de regering van Evo Morales verklaard als Nationale feestdag ter gelegenheid van het Aymarase Nieuwjaar. Dit als gevolg van de kolonisatiepolitiek van de regering die wil dat de Aymaras (18 %) de macht hebben.
Maar goed hier in het andere Bolivia werd als tegenhanger het “lucero del Alba” van de Guaranies gevierd.

Verder was Donderdag een vrije dag Corpus Christy wat samen viel met de vooravond van San Juan, dat hier gevierd wordt met ontsteken van brandstapels en hotdogs barbecues en uiteraard overvloedig dranknuttiging. Voor ons heeft dat als gevolg dat onze kleindochter Nathalie met een astma-aanval in het ziekenhuis ligt en ik een hele nacht last van mijn maag had, waarschijnlijk vanwege een worst in slechte staat, want wij waren uitgenodigd om bij de schoonvader van Carola het kampvuur bij te wonen.
Die vrije dagen hebben uiteraard invloed gehad op de voortgang van de bouw van ons huis, maar goed Woensdag hebben we de betonbalken gestort en nu worden de prefabbalken voor de vloer op maat gelegd voor de piepschuim-complementen.
Politiek gezien hebben die dagen ook gevolgen gehad, want de regering had een happening georganiseerd in San Juan voor 15.000 personen en er kwamen slechts 1500 opzetten en met een sterke alcoholadem, tot ongenoegen van Evo.
Overigens is de populariteit van de regering danig aan het aftakelen en men heeft de interne confrontatiepolitiek die haat zaaide tussen de verschillende bevolkingsgroepen vervangen voor een externe met Chile.
De door het volk gekozen oppositieautoriteiten wordt uitgeschakeld door het openbare ministerie met allerlei rechtszaken zonder bewijzen en gefabriceerde delicten.
De prefekt van Pando zit al drie jaar gevangen zonder gerechts-uitspraak en de prefekt van Tarija is met politiek asiel in Paraguay en nu is de goeverneur van de Beni aan de beurt.
Bolivia heeft meer dan 100 jaar geleden in een oorlog met Chile een kustsrook verloren en als er interne problemen zijn wordt dat feit aangehaald als een soort rookgordijn om de aandacht af te leiden en nu is de regering aangekondigt een rechtzaak aan te spannen tegen Chile bij het internationale gerechtshof en Den Haag.
De confrontatiepolitiek met Chile is ook het gevolg van een arrestatie van een Boliviaanse narcotico-politiechef in Panama na een onderzoek in Chile naar een cocaïne zending naar Panama.
Volgens Evo moest Chile eerst Bolivia inlichten, maar het is algemeen bekend dat de gepakte drugs misdadigers die aanhangers van de regeringspartij zijn snel weer op vrije voeten komen, zodat er geen enkele vastzit.
Vorige week zijn 14 gewapende Boliviaanse militairen die in een gestolen Chileense auto en op Chileens grondgebied reden gevangen genomen door het Chileense leger en na een paar dagen (zonder wapens) uitgeleverd aan Bolivia, waar ze een dekoratie ontvingen van Evo en een promotie kregen.
Dat wekte hevige verontwaardiging op in Chile, waar op straat de algemene mening is dat het gewone misdadigers waren die in militaire kleding in een gestolen auto rondreden.

RUSTIGE WEEK

Afgelopen week was voor mij relatief rustig, want ik heb ruim voldoende cement verzameld voor het beton balken van de begane vloer.
Ik moet ook niet teveel cement op voorraad hebben want ondanks dat het weken niet regent, is er een relatieve vochtigheid van 70 tot 80 %, zodat het cement snel hard wordt, ondanks dat het met plastic afgedekt is.
De mensen zijn deze 2 weken bezig geweest met het aanbrengen van het betonbewapening en de bekisting en als alles goed gaat kunnen we Dinsdag betonstorten.
Maar Dinsdag is het Nieuwjaar voor de Aymaras en als gevolg van de kolonisatie door de Aymaras is er een verplichte vrije dag voor heel het land!!!
Als gevolg daarvan zijn we afhankelijk van de goede wil van de arbeiders, of we wel of niet betonstorten. Woensdag is er een “SURAZO” voorspeld, wat gepaard gaat met regen en een snelle temperatuursdaling van 29º C naar 14º C en daarna gaat het gelijdelijk naar 11º C. En als het regent werkt men niet.
Dus is het voor mij belangrijk dat het betonstorten Dinsdag gebeurd, want voor die tijd is de bekisting niet klaar.
Marianna, de zuster van Rosa is Donderdag met een stiefzoon (ze heeft geen eigen kinderen, maar wel 6 stiefkinderen, die haar overleden man bij 3 verschillende vrouwen verwekt had) vertrokken met de bus naar Trinidad en Vrijdag met de militaire-vliegdienst is ze naar Guacaraje gegaan. Ze had hier een grafsteen gekocht en wilde eerst het graf van haar man voltooien en daarna komt ze terug (zegt ze) voor haar oog-operatie.

ZEVENTIG JAAR

Inderdaad ben ik Maandag 6 juni 70 jaar geworden, gevierd is niet het juiste woord, want vanwege werkdag en de beslommeringen met de bouw, wilde ik er niets aan doen.
Sowieso kwamen de kinderen, evenals een paar vrienden en familieleden, Zondag met een taart en andere lekkernijen dus hebben hebben we een gezellige dag gehad.
Omdat er onder de werklui ook een paar neven van Rosa waren (de technische directeur en twee hulpen van de metselaars), kon ik de verjaardag voor hen ook niet ongemerkt voorbij laten gaan.
Dus heb ik ze ´s ochtends op “Salteñas” (gevuld broodje) en frisdrank getrakteerd en hebben we ´s avonds een borrel gedronken vergezeld met een hapje, dat Rosa samen met haar zuster en een nicht bereid hadden.
Yohanna stuurde bovendien nog een taartje, dus die dag is niet ongemerkt voorbij gegaan.

De zuster van Rosa was vorig jaar in Februari hier vanwege ziekte, ze kon het eten niet binnenhouden en werd toen twee keer in het ziekenhuis opgenomen en aan verschillende onderzoeken onderworpen.
Toen ze kwam woog ze 102 Kg en met haar lengte van 155 was het een “bolletje”. Volgens de ene dokter moest ze geopereerd worden, maar daar was ze te dik voor en moest ze een dieet volgen en op z´n minst 40 Kilo afvallen, Marianna kennende was dat onmogelijk, want het is een type zoals tante Dina. Volgens een andere dokter had ze kanker en was er geen hoop meer en moesten we voor haar laatste dagen niets ontnemen.
Omdat de medici geen hoop meer gaven gingen we met haar naar een naturiste, die schreef haar als braakmiddel rozenmelk voor en een kruidenthee, dat werkte. We dachten eerst dat ze de volgende dag niet zou halen en dat ze haar darmen binnenste buiten keerde. Maar na een paar dagen knapte ze op en in Juli ging ze naar Guacaraje.
Toen wij met Nieuwjaar naar Guacaraje gingen, waren haar jurken twee keer te groot, ze woog 63 kilo!! Maar kon alleen lopen, al was het maar 20 meter.
Op 5 April kreeg haar man een hersenbloeding en toen hij in het ziekenhuis aankwam was hij dood, maar Marianna overleefde de klap en het heeft haar volgens mij sterker gemaakt, Rosa ging een paar dagen naar Guacaraje om haar bij te staan in die moeilijke dagen en vorige week kwam Marianna naar Santa Cruz, waarschijnlijk moet ze een oogoperatie ondergaan tenminste als ze daar de moed voor opbrengt.
Maar om op de bouw terug te komen: Deze week zijn de laatste muren gemetseld en is het beton van alle pilaren in de kelder gestort.
Nu zijn ze de bewapening van de betonbalken aan het vlechten en ik heb voldoende cement voor het storten van dat beton verzameld( 50 zakken).

TEGENSPOED

Mijn gedachte was, toen ik met “OMMEKEER” begon om iedere weekeind een verslag te maken van de voortgang met de bouw van ons huis.
Maar door familie-problemen kon ik me vorige week niet concentreren, wat was namelijk gebeurd:
De vriend van Yohanna en de man van Carola zijn fanatieke voetballiefhebbers, maar van twee rivale lokale klubs. Die hadden een weddenschap afgesloten over de uitslag van een wedstrijd tussen die klubs met als inzet een “Churrasco”(barbecue). Dus voor ons, onafhankelijk wie er won, was het altijd raak! En na genoten te hebben van het eten en een biertje gingen we om 23 uur naar huis, tot zover alles prima!.
Maar anderen hadden de smaak te pakken en werd meer bier gekocht. Tot om 3 uur ´s ochtends de telefoon rinkelde en Carola huilend aan de lijn was vanwege een vechtpartij en dat mijn schoondochter, Gabriela (de vrouw van Addo), de politie had gebeld.
Carola en Addo met hun familie (beiden hebben 2 schattige kinderen) wonen op de boven verdieping van ons bedrijfsgebouw, Carola woont in de eigenlijke woning en Addo in 2 kamertjes die ik eigenlijk voor verhuur aan studenten van de militaire pilotenschool ( Die tegenover het gebouw gevestigd is) had bestemd.
De relatie tussen Carola en Addo is goed, maar tussen de schoonzoon en schoondochter groeiden spanningen en onder invloed van de alcohol kwam er een uitbarsting.
Tot zover begrijpelijk, maar onverdedigbaar. Echter de volgende dag kwamen de broers van Gabriela (6 personen) afrekenen met Erwin (de man van Carola) en wat erger is binnen hun woonkamer, want Gabriela die de sleutel heeft, had ze binnengelaten.
Dat heb ik als eigenaar van het huis niet kunnen accepteren en heb Addo, met pijn in mijn hart, gesommeerd het het huis te verlaten.
Al met al hebben die toestanden zoveel emoties losgemaakt dat ik me niet kon koncentreren op mijn verslag, wat nu volgt:.
De bouw verloopt ook niet zonder moeilijkheden, ¡maar daarvoor zijn we in Bolivia!!.
De vorige keer schreef ik dat we waarschijnlijk Dinsdag 24 Mei beton zouden storten, maar er bleven Maandag 3 mensen weg en dat gaf vertraging in de voorbereidingen, zodat ik het beton storten verschoof naar Woensdag, om er zeker van te zijn dat alles goed was, want een goede fundering is het halve werk!. En zeker omdat een aardbeving te verwachten is van 8º op de schaal va Richter.
Tot op dat moment had ik zonder problemen 200 zakken cement gekocht en er bleef na het betonstorten 2 zakken over, maar toen ik donderdag weer cement wilde kopen was er in de hele stad geen cement voorradig.
Ik vond in een afgelegen ijzerhandel en kocht 4 zakken, want meer kon ik niet laden in de auto, zodat de metselaars slechts 3 uur vooruit konden, want toen ik bij dezelfde winkel terugkwam; was die gesloten. In een andere winkel heb ik nog 4 zakken bemachtigd en zodoende had ik de metselaars tot Zaterdag aan het werk en zat ik te denken om de bouw stil te leggen, want een vergelijkbare situatie had ik meegemaakt met de bouw van ons huis in Cochabamba, toen konden we geen kant op, maar nu hebben we op hetzelfde terrein een paar kamertjes, waar we nu wonen.
We wilden, omdat mijn zuster en zwager overkomen, wat meer ruimte en gemak hebben.
Het bleek dat men de cementfabriek die 20 jaar geleden een semioverheids instelling was, vandaar het cement-tekort indertijd in Cochabamba, weer een staatsbedrijf wil maken en het ministerie van de industrie allerlei kontroles aan het uitoefenen is, dus meer bureaukratie, wat op zich vertragingen op levert met de cementaflevering.
Een staatsbedrijf is van iedereen, maar daarbinnen bekommerd zich niemand voor die iedereen.
Maar toen onder politieke beïnvloeding (lo malo) een politieke leider het bedrijf overnam kwam daar verbetering in en groeide het bedrijf (lo bueno).
Een bewijs dat het comunisme een mooi ideaal is, maar in de praktijk onuitvoerbaar is.
Maar goed, om op de bouw van ons huis terug te komen besloot ik proberen om aan cement te komen, want ik heb het bedrijf per 1 Mei overgedaan aan mijn dochters en dus meer tijd om cement te zoeken en kreeg daar handigheid in een zodanig heb in de afgelopen week ongeveer 100 zakken gekocht soms met drie en hooguit met 5 tegelijk en soms met spekulatieprijzen, want de oficiële prijs is Bs. 51,50 maar ik heb op een plaats Bs. 58.- betaald. Afgezien daarvan heb ik 2 tanks met benzine meer gebruikt en de vering van de auto is aan vernieuwing toe.
Dus de bouw ging door en de buitenmuren zijn opgetrokken tot op de hoogte van de betonbalken van de vloer van de “begane” grond, die ongeveer een meter boven het maaiveld komt en het beton van 9 pilaren (16 in totaal) is gestort. (zie foto)
Ik heb dan ook 10 mensen aan het werk!

OMMEKEER

Ik heb met de voltooiing van het bedrijfsgebouw een actieve levensperiode afgesloten.
Ik heb me vanaf 1 Mei teruggetrokken uit de zaak en de verantwoording overgedragen aan Carola en Noelia.
De bouw heeft door verschillende omstandigheden meer tijd en geld gekost dan gepland was.
Nu ga ik mijn aandacht richten op de bouw van ons partikuliere huis op het terrein dat we in 1995 gekocht hebben en waarop we wat kamertjes gebouwd hebben voor de bewakers.
Twee jaar geleden hebben we een kursus Feng Shui gevolgd en we maakten een kontrakt met de (Oostenrijkse)lerares voor het ontwerp van het huis.
Maar dat liep niet zo vlot want zij woont in Samaipata, 120 Km. buiten de stad.
Toen mijn zwager berichtte dat hij met mijn zuster in Augustus op bezoek komen, hebben we er haast achter gezet en eind Maart een architekt aangenomen.Ik wil een kelder hebben en 24 April begon de afgraving, op dit moment is de fundering praktisch klaar en Dinsdag 24 Mei zullen waarschijnlijk de betonbalken in de vloer gestord worden, want ik wil beveiligd zijn tegen aardbevingen. Er bestaat namelijk de mogelijkheid van een aardbeving met een sterkte van 8,9 op de schaal van Richter op een afstand van ongeveer 100 Km. van Santa Cruz.

vakantie

Na bijna drie weken vakantie in Guacaraje zijn we weer terug in Santa Cruz, vakantie is eigenlijk een verkeerde aanduiding voor een AOW-er. Het is een verandering van omgeving.
Guacaraje is een dorp, gelegen in het Amazonegebied, met ongeveer 3000 inwoners en is het geboortedorp van mijn vrouw Rosa Guanacoma, een afstammeling van de praktisch uitgestorven Itonama-indianenstam.
Het dorp is in deze tijd (begin van de regentijd), van het jaar alleen bereikbaar met het vliegtuig, want de wegen zijn onbegaanbaar en door de regen veranderd in glijbanen en modderpoelen. De (regen)rivieren hebben nog onvoldoende water om bevaarbaar te zijn.
Het is een vliegreis van 40 minuten met het tweemotorig militaire EMBRAER-vliegtuig, die 18 stoelen heeft, maar doorgaans worden 20-22 personen ingeladen en de
vliegkosten van de extra pasagiers is zakgeld voor de bemanning.
Het voordeel van de militaire vliegdienst (2 vluchten per week) is dat ik in Santa Cruz kan boeken, maar vanwege de lage vliegprijs moet dat twee weken en met de feestdagen van het eind van het jaar een maand van te voren gebeuren.
De vliegticket kost Bs. 252,- (25 Euro) en voor mij als 60-plusser Bs. 152,-
Met de partikuliere vliegtaxi´s is de prijs voor de heenreis minstens Bs. 500,- afhankelijk van het aantal pasagiers op de heen en terugreis. Dus het dubbele. Bovendien is een reis op de bonnefooi, er is geen dienst regeling en als de pasagier niet in de Hangar is op het moment van vertrek, gaat een ander mee.
Ter vergelijking; met de bus kost de heenreis Bs. 100,- en duurt minstens 14 uur en over de weg die ik in 2002 geopend heb was men in 8 uur in Trinidad, maar aan die weg is geen onderhoud gepleegd.
De bootreis duurt minsten 3 dagen, maar we zijn ook eens 10 dagen onderweg geweest.
Het dorp heeft 17 uur per dag elektriciteit en heeft 3 TV-repetitie zenders die via sateliet signaal ontvangen en heruitzenden en ook zijn er 2 telefoon cabines en een basis station voor mobiele telefoon, zodat iedereen (uitgezonderd ik) een mobieltje heeft.
Maar er is geen goede drinkwatervoorziening en helemaal geen riolering. Dat is ook de oorzaak van 90% van de darmziektegevallen.
In 1985 heb ik in een vergadering van Notabelen het wegprojekt en drinkwater-voorziening voorgesteld. Het eerste was onmogelijk en het tweede was niet noodzakelijk, want iedereen heeft een waterput, waar met emmertjes water naar boven gehaald wordt.
Omstreeks het jaar 2000 is er een waterleidinginstallatie aangelegd en als gevolg werden waterclosets en douches aangelegd en vanwege het gemak steeg het waterverbruik en was onvoldoende water beschikbaar in de bron.
De aanleg van de waterclosets veroorzaakte ook meer grondwaterbesmetting, want voorheen waren er letrines en verteerde de uitwerpselen plaatselijk, maar met het water verspreiden de bacteriën over een veel groter gebied en besmetten de waterputten.
In 2005 bracht ik de gemeente in contact met een boorbedrijf die een diepwater put kon boren, maar daar was geen politieke vrijwilligheid voor.
In hun onnozelheid maakte men een grote fout, door vlakbij de put op een lager terrein een andere put te graven, die het water wegtrok, zodat de oorspronkelijke put met goed water droog viel.
En de nieuwe put leverde troebel water op, zodat het water eerst 3 dagen moet bezinken, voordat het in de hoge tank, die het leidingsysteem voed, gepompt kan worden. Daarna moet de bezinktank schoongemaakt worden, dus de watervoorziening is een keer per 4 dagen.
Ondanks alle ongemakken, en als men van rust houd, is het een prettig dorp om Oud- en Nieuwjaar te vieren.
Het is een prettige ervaring om de protesten en onlusten, als gevolg van de verhoging van de brandstof prijs met zo´n 80 %, van het eind van het jaar op de TV te zien zonder dat het ons raakt.
Want in het dorp ging het leven rustig voort en was men bezig met de voorbereiding van het Nieuwjaars feest, dat voor mij tot 9 uur ´smorgens duurde en ik kon rustig (aangeschoten) door het centrum van het dorp naar huis lopen, zonder lastig gevallen te worden door drugsverslaafden of andere kriminelen.